تفسیر آیه 255 سوره بقره، موسوم به «آیة الکرسی» و بیان مفاهیم، نکات معنوی و درس‌های مُستتر در آن است. نویسنده بحث را با تشریح عبادت و شرایط و انواع آن آغاز کرده و آنگاه کیفیت عبارت مورد قبول درگاه باریتعالی را برای خواننده شرح می‌دهد. سپس گوشه‌هایی از سیره سیدالمرسلین  و یاران باوفایش، روشِ بندگان مخلص و مؤمنان حقیقی را در استعاذه (پناهجویی) و استمداد (یاریخواهی) از درگاه حق بیان می‌کند. او در ادامه، به بحث نِسیان (فراموشی) وارد شده و خداوند را بَریّ و تمام خلق را – من جمله انبیاء و اولیای الهی- مبتلا بدان می‌داند و بر این گفته، دلایلی چند عرضه می‌کند. وی کتاب را با بحث در حقیقتِ شفاعت و معنای واقعی آن و انواع شفاعت (شفاعت به خدا، شفاعت محبت و شفاعت بالإذن) به پایان می‌برد.